Column: Werken in het buitenland

Door Damiën Nieuwboer, leerling monteur – TS Group Holland

Sinds september 2014 ben ik werkzaam als leerling monteur bij TS Group Holland. Na een aantal maanden inwerken, mocht ik in maart van vorig jaar mee naar Australië voor mijn eerste buitenlandse reis. Een poultry project voor het inbedrijfstellen van het klimaatsysteem in twee nieuwe stallen. Een uitdaging die voor mij nog nieuw is en de eerste keer om zoiets mee te maken.

Op 3 maart 2015 ben ik samen met mijn collega John vertrokken naar Australië. Enthousiast, gemotiveerd en met veel zin ben ik het vliegtuig ingestapt, met tegelijkertijd de vraag van wat staat mij daar te wachten en wat gaat er verwacht worden. Na een vliegreis van 24 uur met een overstap in Dubai zijn we vrij snel doorgegaan naar site. Om te kijken hoe de situatie is voordat we daadwerkelijk aan de slag gaan en om alvast in het Australische ritme te komen. Na de kennismaking met het team hebben we een ronde gemaakt door de nieuwe opfokstal van Canobolas Eggs in Molong, centraal gelegen in het westen van New South Wales. Voor mij een hele nieuwe ervaring om te zien hoe het werken in een ander land is, met de verschillen in bijvoorbeeld het klimaat, de mensen en de taal.

En zo begint de echte uitdaging! In de weken voor onze reis naar Australië zijn er op site meerdere oude gebouwen gesloopt en zijn er twee nieuwe stallen gebouwd. Een opfokstal en een legstal, die uit twee delen bestaat. Tijdens deze eerste reis naar Australië richten we ons op het inbedrijfstellen van het klimaatsysteem in de opfokstal. Later in het jaar volgen er nog twee bezoeken voor de andere stal.

De eerste dag komen we er meteen achter dat de kabels nog niet geleverd zijn. Het elektrotechnische bedrijf blijkt een andere deadline te hebben. Op ons verzoek en ondanks de vrije dag in Australië komen ze meteen door naar site, om de kabels te leggen zodat wij de afwerking ervan kunnen doen. Aan het eind van de dag hebben we de kabels in de kast aangesloten en de computer ingesteld. Het motiveert mij als de mensen daar versteld staan van wat we in één dag gedaan hebben. De mensen daar zijn vrolijk, alles gaat gemoedelijk en je krijgt de tijd van ze om je werk in één keer goed te doen. Er is geen stress tijdens het werk zoals we dat in Nederland kennen: wat we vandaag doen, had eigenlijk gisteren al af moeten zijn.

De volgende dagen richten we ons op het plaatsen van ventilatoren en het systeem voor de ramen zodat ze open en dicht kunnen, waardoor de luchttoevoer geregeld kan worden. Als alles aangesloten is, moeten we het klimaat instellen en inregelen. In de nacht voor onze laatste werkdag doen we een rooktest om te zien of alles naar behoren werkt, zodat we in de laatste uren de puntjes op de i kunnen zetten. Het leidt tot een geslaagde testrun van dit eerste bezoek, waardoor je weet dat je harde werk niet voor niets is geweest.

Als ik aan deze eerste buitenlandse reis terugdenk, dan denk ik vooral aan hoe gaaf het is om de mensen daar te laten zien wat je kan maken en dat je het daarna zo overdraagt dat zij er mee kunnen werken. Aan het begin van het project is het een uitdaging, maar als ik dan in het vliegtuig naar huis zit, ben ik blij dat ik deze uitdaging ben aangegaan. Je voelt waardering en voor mij maakt dit het werken in een ander land juist extra bijzonder.